Mijn nieuwe thuis

Lieve allemaal,

Met enige trots kan ik zeggen dat Shanghai me steeds meer eigen aan het worden is: ik weet waar je de beste lunch kunt krijgen, ik verdwaal niet meer in de talloze straten, de taxichauffeurs begrijpen mijn Chinees en ik kijk er niet meer van op als een Chinees vlak voor mijn voeten een roggel neerlegt. Zelfs toen ik van de noordelijk gelegen stad Nanjing terugkwam in Shanghai voelde het als ‘thuiskomen’. Maar daarover later meer.
Sinds het begin van deze week zijn er veel nieuwe leerlingen bijgekomen, waardoor ik nu met negen anderen in de klas zit. Een Braziliaan, een Amerikaanse, een Deen, een Zweedse, een Pakistaan, een Fransaise, een Italiaan, een Zwitser en een Zuid-Afrikaanse. Daarbij krijg ik dit weekend ook een nieuwe roommate uit Peru, dus aan verschillende nationaliteiten geen gebrek gelukkig. Mijn Chinees gaat al enigszins vooruit, want de nadruk ligt vooral op het spreken en minder op het lezen (schrijven doen we niet aan). Bijna de hele les is in het Chinees en ik begrijp vrijwel alles wat de lerares vertelt. Vrijdagnacht vond ik dat het wel eens tijd werd om met de nachtwaker van mijn appartement een gesprekje aan te knopen, die mij vertelde dat hij me weliswaar erg groot vond, maar wel erg mooi (hen piaoliang!!). Ook mijn ayi, de schoonmaakster, vindt het altijd gezellig om wat te praten, maar zij spreekt in een moeilijk verstaanbaar dialect. Ik ga zo onderhand maar eens uitvinden hoe je ‘wilt u alsjeblieft mijn spullen niet verplaatsen’ in het Chinees zegt, want die lieve ayi verstopt al mijn spullen in kastjes en plastictasjes, zodat ik elke ochtend begin met een speurtocht door het appartement. Koken komt er niet van, want uiteten gaan is goedkoper dan zelf wat brouwen en daarbij is er geen pan te bespeuren in ons appartement.
Dan nu even wat over mijn bezigheden van de afgelopen week. Samen met twee andere vriendinnen heb ik de yuyuan garden bezocht: een traditionele Chinese tuin met allemaal mooie bruggetjes, huisjes en kleine meertjes zoals het er vroeger uit moet hebben gezien in Shanghai. Erg mooi om te zien. In de oude straten rondom de yuyuan garden zagen we allemaal winkeltjes met versieringen en decoraties voor het Chinees nieuwjaar. Het komende jaar is het jaar van het konijn, wat geresulteerd heeft in een goud glinsterend konijn aan mijn muur. Alle Chinezen gaan helemaal los met hun huis versieren, want dat schijnt geluk te brengen in het nieuwe jaar.
Na een ruige nacht besloten Pita, een vriendin van Ced, en ik om naar Nanjing te gaan. Om twee uur vertrokken we vanaf het Shanghai railwaystation. Waar je in Nederland op een doordeweekse dag om 2 uur ’s middags niet zoveel reizigers verwacht, krioelde het hier van de Chinezen die hun hele hebben en houwen mee op reis wilden nemen. Eenmaal aangekomen in Nanjing besloten we de bus te nemen om het mausoleum van Sun Yat Sen te bezoeken. Makkelijker gezegd dan gedaan, want echt niemand sprak Engels (terwijl Nanjing niet veel verschilt van Shanghai) en het woord mausoleum had ik gek genoeg nog niet geleerd. Toen kreeg ik wel een soort ‘isolementgevoel’, want niemand begrijpt je en je kan geen kant op, want alle bordjes zijn in Chinese karakters geschreven. Als redder in nood kwam daar Chinees Ken, die ons wel naar het mausoleum wilde brengen. Hij was ook tourist en kon ongeveer 20 woorden Engels. Wel wist hij te vertellen dat hij Sun Yat Sen een good leader vond, en Mao even better. Net zoals vele Chinezen vindt hij dat Mao China ‘big’ heeft gemaakt. Uiteindelijk het mausoleum gevonden en het stadscentrum gezien, maar de volgende keer ga ik iets beter voorbereid op reis!
Een beetje beschaamd zal ik ook nog maar vertellen dat ik een sightseeing bustour heb gemaakt, tourist ten top natuurlijk, maar wel een handige manier om de hele stad te zien. In twee uur crost de bus door de centra van Shanghai, wat wel aangeeft hoe groot het hier is (24 miljoen inwoners!). Ook vind ik het leuk om af en toe even alleen rond te struinen door alle gekke straatjes hier. Zo kwam ik in een straat waar ze alleen maar nagelak verkopen en heb ik mijn weg gevonden om de bund by night te zien (zie de foto’s!).
Verder is het hier, net als in Zuid-Amerika, ladiesnight op woensdagavond, wat inhoud dat de kippetjes de hele avond gratis drankjes mogen incasseren. De clubs zijn hier geweldig, maar daar zal ik niet te veel over uitwijden...

Veel liefs vanuit Shanghai