Chaos, cricket en heilige koeien

Ja Hallo!

Ik kan India natuurlijk niet verlaten zonder het thuisfront even een update te hebben gegeven van mijn verblijf hier in het zuiden, dus zal ik een kort maar bondig verslag geven. Maar voordat ik begin met mijn failure op het vliegveld in Delhi wil ik eerst graag iedereen even bedanken voor alle leuke reacties! De support vanuit Nederland doet me altijd veel deugd.
En dan nu Delhi, plaats delict, de plaats waar ik over moest stappen voor de vlucht naar Bangalore en de plaats waar ik realiseerde dat ik nog maar vijftien minute had om mijn backpack van de band te halen en opnieuw in te checken. Stress. Helaas viel er weinig backpack in te checken, want toen ik als enige van mijn vlucht met glazige ogen naar de al tien minute lege band zat te staren, werd het me langzaam duidelijk dat ik niet alleen mijn vlucht had gemist, maar dat ook mijn hele hebben en houwen ergens in Azie was gestrand. Een scenario dat ik in Nederland had bestempeld als ‘een van de ergste dingen dat kan gebeurden’. Maar met de relaxed Nepalese levensstijl nog in mijn hoofd was het minder drama dan verwacht en kon ik na twee uur te hebben gewacht en een formulier te hebben ingevuld mee op de vlucht naar Bangalore. Jet Airways wilde het graag spannend voor me maken, want eenmaal door de security werd de final call voor mijn vervangende vlucht al omgeroepen en heb ik het maar op een lopen gezet. ‘Gelukkig’ hoefde ik niks in te checken…

In Bangalore was mijn onthaal iets minder warm dan ik had gehoopt na mijn grote verlies, want het eerste (en laatste) wat de pickup man tegen me zei was: ‘Why are you late’?

Omdat het armoedige grote India vanuit Hilversum te gevaarlijk leek om als blonde godin te bereizen, had ik mij aangesloten bij een programma via Travel Active voor vier weken in het zuiden van India. Ik zou in Mysore mijn eerste twee weken doorbrengen, maar blijkbaar was de locatie veranderd en heb ik twee weken in een typisch Indiaas dorp, Madikeri, gespendeerd. Op het eerste gezich vond ik India en Nepal erg op elkaar lijken, behalve dan de wat meer tropische begroeiing, maar nu ik hier wat langer heb gezeten worden de verschillen steeds duidelijker. Vooral de mengeling van Moslims, Christenen en Hindoe’s en de minder aanwezige boeddhisten zorgt voor een andere sfeer. Afin, samen met de andere deelnemers begonnen we onder leiding van Dayal, die in de loop van deze weken mijn geweldige Indian friend is geworen, aan de introductieweek. Dit hield in dat ik twee ochtenden mijn stijve lange ledematen in ongmogelijke posities heb gewurmd, terwijl de yogha teacher me bemoedigend toe bleef spreken: ‘take a deeeep brrreathe in… and out… ; dat we interessante gesprekken met Dayal hadden over alle religies hier in India en homoseksualiteit, waarvan hij stellig overtuigd was dat het een ziekte is ; dat we een waterval hebben bezicht waar zoveel foto’s van ons zijn gemaakt dat ik ongetwijfeld in het Indiase facebookcircuit te vinden ben en dat we als hoogtepunt de politiek beladen cricket-match (nationale sport in India) India – Pakistan hebben gekeken. In Madikeri was er vanaf half 3 ‘s middags niemand meer op straat te bekennen en klonk er overal gejuich als India een goede bal sloeg. En dat voor zeven uur lang, want een cricketmatch is niet even 90 minuten met een balletje spleen. Tegen het laatste halfuur (ik bespaar jullie verder de regels) durfde Dayal bijna niet meer te kijken, maar toen India eenmaal gewonnen had, werd er gedanst en gezongen op straat en volgens Dayal maakte het niet meer uit of ze de finale zouden winnen, want het verslaan van Pakistan was het belangrijkst geweest. Aan alle Pakistaanse spellers was een groot stuk land beloofd als ze zouden winnen, om maar even aan te geven hoe belangrijk deze match was en wat een spanning e rte voelen was in India.

Het weekend heb ik met Julius uit the US en Fanny uit het Franse deel van Belgie gespendeerd in het indrukwekkende Hampi (12 uur met de nachtbus, afstanden zijn hier gigantisch) en rond gestruind door de eeuwenoude ruines van deze stad. Ook de bananenboomplantages, uitgestrekte rijstvelden met palmbomen en de kleurrijke Indiase veehoeders zijn het noemen waard. We verplaatsen ons trouwens steeds met rickshaws, een gemotiriseerd mini-autootje met drie wielen, die zich zo snel mogelijk door alle drukte op de weg manoevreert. De koeien op de weg zijn echt een problem voor het verkeer en voor mij als voetganger persoonlijk, want ik ben heus aangevallen door een van deze heilige schepsels toen ik blijkbaar zijn terretorium betrad.
De cricketfinale tegen Sri Lanka werd in Hampi op een groot scherm uitgezonden en als enige touristen hadden Fanny en ik onze wangen met de Indiase vlag laten schilderen, waardoor we veel goedkeuring kregen van alle mannen die zich rond het scherm hadden geschaard. Zij waren er zeker van dat India ging winnen, ‘omdat India veel meel inwoners heft die naar de tempel zijn geweest’. Dit keer werd er zelfs vuurwerk ingeschakeld en op het moment van overwinning vloeiden er tranen, werd er met gekleurd water gegooid en ging ere en optocht met trammels door de hoofdstraat. ‘This is Indian history, Indiaaaa, Indiaaaa!!!’
De tweede week, de cultuurweek, hebben we onder andere een van de twee enige Tibetaanse kolonien in India bezocht, pootje gebaad in de heiligste rivier van het zuiden en gezwommen met halfnaakte Indiase mannen bij een river Island terwijl ik als vrouw mijn kleren aan moest houden. India is minder geemancipeerd dan Nepal, want ook in de bus zijn er drie apparte rijen voor vrouwen gereserveerd en zie je alleen mannen in bijv. de bioscoop en tijden de cricket finale. Dit zal misschien verschillen in de touristische steden, maar door dit programma heb ik vooral ‘real India’ meegemaakt, de cultuur geproefd, en minder van het land gezien. De armoede waar iedereen mij zo nadrukkelijk voor had gewaarschuwd, vind ik erg meevallen en ook het beeld van 'vies land' vind ik zeer onterecht (ik ben niet eens ziek geworden). Chaos is het wel op de straten: de mensen krioelen als mieren rondom de streetfoodtentjes, overal klinkt getoeter en iedereen wil wat van je. Dit even ter analyse.

Het weekend hebben we met ons vier kippetjes besteed in Mysore, wat weer een trip vol verrassingen was. De markt was precies zoals je je een markt in India voorstelt: een grote chaos van mensen, rijen met gekleurde poeders, volgepakte stands met exotische vruchten en de geur van heerlijke curry kruiden. (Ik ben al drie kilo aangekomen door het lekkere eten hier). Ook het paleis leek zo uit Disneyland te zijn weggeplukt. ‘s Avonds hebben we ons gewaagd aan een Bollywood movie zonder subtitles, maar aan het gejoel en gejuich van alle mannen in de zaal konden we makkelijk horen wanneer de grappen werden gepopt. Blijkbaar mag je gewoon roken en bellen in een Indiase bioscoop en ook de halfnaakte vrouwen in de film vormden geen probleem.
Door onze rickshawdriver ‘the master blaster’ werden we meegenomen naar een beedie (typische Indian cigarette) factory waar tien mannetjes tabak in blaadjes aan het rollen waren en mocht ik later zelfs even de rickshaw besturen in de drukke straten van Mysore. Tot slot hebben we nog een ashram (soort leefgemeenschap) bezocht waar wordt gemediteerd en alle religies geaccepteerd worden.

De derde week ben ik meer naar het zuiden gedaald, Mudamali national park en Sultan Bathery, waar ik wilde olifanten heb gezien en de gerennomeerde theeplantaties. Vervolgens weer zeven uur in de bus naar Bangalore, vanwaar de twaalf uur lange sleeperbus naar Goa vertrok. Geen aanrader over de hobbelige wegen waar je een meter de lucht in word gelift tijdens je ‘slaap’ en voor de lange mensen onder ons die wat moeite hebben met een op Indiase maat gemaakt bed.

De laatste week heb ik mij op een ligbed aan het strand in Goa gestationeerd en ben hier niet meer van af gekomen, met een lichaam waar een kreeft niks bij is als resultaat. Wel heb ik nog dolfijnen gespot en Old Goa en Panjim bezocht, wat van origine Portugese nederzettingen waren, waardoor er prachtige witte kerken en kapelletjes te vinden zijn. Morgen vertrek ik naar Thailand, om voor een week met olifanten te spelen en ze te wassen, en een week rond te reizen in het noorden.

Het ga jullie goed! Veel liefs!